Τρώτε Λιγότερο και Ευχαριστηθείτε το Φαγητό σας Περισσότερο!

Το ξέρω από την προσωπική μου εμπειρία: Όταν διαβάζω ένα βιβλίο ή όταν κοιτάζω το Facebook, είναι πολύ πιο εύκολο να φάω περισσότερο από ό,τι πρέπει. Tο ίδιο παρατηρώ και αναγνώστες που μου στέλνουν μηνύματα.

Πάντα ήταν προφανές για εμένα, διαισθητικά, ότι απλά είναι πιο δύσκολο να ευχαριστηθώ το φαγητό όταν δεν του δίνω την αμέριστη μου προσοχή.

Αλλά τώρα μία καινούργια επιστημονική έρευνα που εκδόθηκε από Ολλανδούς ερευνητές στο Journal of Psychological Science μπορεί να μας πει περισσότερα όσον αφορά το γιατί συμβαίνει αυτό.

Τα υψηλού επιπέδου ευρήματα τους;

Όταν δεν δίνουμε αρκετή προσοχή, μας είναι πιο δύσκολο να διακρίνουμε γεύσεις. Σαν αποτέλεσμα, τρώμε περισσότερο για να έχουμε την ίδια ποσότητα γευστικής αίσθησης.

Αλλά με ποιον ακριβώς τρόπο συμβαίνει αυτό; Επιτρέψτε μου να σας δώσω περισσότερες λεπτομέρειες για κάποια από τα πειράματά τους.

Σε ένα πείραμα, οι συμμετέχοντες έπρεπε να φάνε κράκερ με αλατισμένο βούτυρο. Οι μισοί από τους συμμετέχοντες λάμβαναν ταυτόχρονα μέρος σε μία εργασία που τους απορροφούσε την προσοχή ενώ έτρωγαν τα αλατισμένα τους βουτυρωμένα κράκερ: έπρεπε να απομνημονεύσουν μια σειρά εφτά αριθμών. Οι άλλοι συμμετέχοντες έπρεπε απλά να θυμούνται έναν και μόνο αριθμό.

Τα αποτελέσματα; Όσοι έκαναν παράλληλα την δύσκολη εργασία αντιλήφθηκαν τα ίδια κράκερ ως λιγότερο αλατισμένα σε σχέση με αυτούς που είχαν την εύκολη εργασία.

Και κάτι που είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον, οι συμμετέχοντες που συμμετείχαν στην πιο δύσκολη εργασία χρειάστηκε να φάνε περισσότερα κράκερ ακόμα και για να μπορέσουν να αντιληφθούν τα επίπεδα του αλατιού αρκετά καλά ώστε να μπορέσουν έπειτα να τα εξηγήσουν στους ερευνητές.

Με άλλα λόγια: Οι συμμετέχοντες των οποίων η προσοχή είχε αποσπαστεί έπρεπε να φάνε περισσότερο για να πάρουν την ίδια ποσότητα αλατισμένης απόλαυσης.

Αλλά δεν έχει να κάνει μόνο με το αλάτι...

(Εικόνες: womenshealthmag.com, blisstree.com)

Σε ένα άλλο πείραμα, συμμετείχαν μαθητές στους οποίους ζητήθηκε να φτιάξουν την δική τους λεμονάδα με νερό και γρεναδίνη.

Και πάλι υπήρχαν δύο ομάδες: Η μία ομάδα είχε την δύσκολη εργασία να απομνημονεύσει εφτά αριθμούς. Η άλλη έπρεπε απλά να σκεφτεί έναν αριθμό.

Και τι συνέβη;

Αρχικά, όλοι οι συμμετέχοντες που έκαναν την δύσκολη εργασία έβαλαν περισσότερη ζάχαρη στην λεμονάδα τους. Αλλά το πιο ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι “δεν θεώρησαν το ποτό τους πιο γλυκό ή πιο ευχάριστο”.

Να μιλήσουμε λίγο για αυτό;

Οι συμμετέχοντες των οποίων η προσοχή είχε αποσπαστεί απομνημονεύοντας τους αριθμούς χρειάζονταν περισσότερες θερμίδες για να βιώσουν την ίδια αίσθηση ευχαρίστησης, απλά και μόνο επειδή είχαν επικεντρωθεί σε κάτι.

Έφαγαν περισσότερο.
Αλλά δεν το απόλαυσαν περισσότερο.
Επειδή η προσοχή τους είχε αποσπαστεί.

Με παρακολουθείτε;

Το συμπέρασμα μου είναι ότι αξίζει τον κόπο να τρώμε χωρίς περισπασμούς. Μπορείτε να τρώτε λιγότερο αλμυρό βούτυρο ή να πίνετε λιγότερο γλυκιά λεμονάδα, αλλά να το απολαμβάνετε το ίδιο.

Εγώ προσωπικά, θέλω η ζωή μου να είναι γεμάτη αλμυρό, αλμυρό βούτυρο.

Θα ήθελα πολύ να ακούσω τα σχόλιά σας. Τρώτε περισσότερο όταν η προσοχή σας είναι αποσπασμένη; Σας αρέσει και εσάς το αλμυρό βούτυρο;